Verhoog de kiesdrempel naar 10%
Op de eerste plaats schaadt ons huidige systeem met een kiesdrempel van 0,66 procent de kwaliteit van het politieke debat. Nederland is overigens uniek met zo’n lage kiesdrempel. Tussen de vier en tien procent is internationaal gebruikelijk. Een goed debat wordt gevoerd met duidelijk onderscheidende standpunten op hoofdlijnen.
En dat is in ons land maar al te vaak niet het geval. Een voorbeeld: Wanneer partijen de verbale degens kruisen over de verhoging van de pensioenleeftijd dan zijn er feitelijk twee kampen, voorstanders en tegenstanders. Voor het politieke debat is het met name belangrijk en interessant om de voor- en tegens van deze principiële keuze ten overstaan van de kiezer uit te leggen.
Mensen overtuigen van jouw mening over de kiesdrempel?
Ontvang 5 gratis overtuigtips waarmee jij jouw standpunten op dit onderwerp en andere onderwerpen kunt verbeteren!
Kiesdrempel verwarring
In ons land ontstaat echter vanaf het eerste moment verwarring, want binnen het ‘voorstanders kamp’ ontstaat binnen de kortste keren een debat over hoe de verhoging moet plaatsvinden. Tot welke leeftijd moet de start van de AOW verhoogd worden? En hoe doen wij dat? Elk jaar met zes maanden? Over vijf jaar met een jaar en over tien jaar nog een jaar er bij?
Partijen willen zich onderscheiden
Op zichzelf zijn deze vragen natuurlijk gerechtvaardigd, maar zij zijn ondergeschikt aan de hoofdvraag en worden voor een deel gevoed doordat partijen zich van elkaar willen onderscheiden. Oók D66 van VVD of de ChristenUnie van de SGP.
Kiesdrempel en verwarring
Het gevolg is een enorme vertroebeling van het debat voor de kiezer die over het algemeen niet in staat is om alle details te overzien. De principiële keuze voor al dan niet verhogen is aan de kiezer besteed, de invoeringssystematiek in de meeste gevallen niet, maar ons systeem met inmiddels elf partijen (!) in het Parlement ‘dwingt’ partijen om de kiezer lastig te vallen met details die minder belangrijk zijn dan de hoofdvraag. In verwarring haakt de kiezer dan al snel af.
Een duidelijke NEE
Wat ons bij het het tweede argument brengt. In het voor de kiezer vaak onbegrijpelijke debat over CPB-doorrekeningen en de systematiek tussen elf partijen is hij op zoek naar duidelijkheid op hoofdlijnen. Wat wordt geboden door de partij met het meest uitgesproken en verstrekkende standpunt. Het is niet voor niets dat het politieke midden van de nuance (PvdA, CDA) wordt leeggezogen door de politieke flanken (SP, PVV). Die geven de kiezer tenminste een standpunt waar hij wat mee kan. Een duidelijke Nee! tegen Europa of de multiculturele samenleving.
PVV stemmers en de kiesdrempel
Veel PVV-stemmers geven aan helemaal niet zo heel negatief te denken over buitenlanders, maar ze waarderen het heldere verhaal van Geert Wilders. Hetzelfde geldt voor de SP wanneer het gaat over marktwerking in de zorg: Tegen! Ons veelpartijenstelsel met dank aan de lage kiesdrempel werkt extreme standpunten in de hand, daar boek je namelijk electoraal succes mee.
Het versnipperde politieke midden
Na afloop van de verkiezingen zit het land echter met de gebakken peren. Er moet natuurlijk wel een coalitie gevormd worden. Het versnipperde politieke midden en de flanken moeten toch samen gaan werken om tot een meerderheid te komen. Wat dat in de praktijk oplevert hebben wij afgelopen anderhalf jaar gezien.
Minder partijen in het Parlement leidt tot betere debatten op hoofdlijnen, minder drang naar extreme standpunten bij politieke partijen, en een besluitvaardige politiek. Tijd voor een kiesdrempel van tien procent!
